Hierbij mijn achtergrond. Ik heb zelf verschillende keren met seksuele uitbuiting te maken gehad, als minderjarig maar ook als meerderjarige. Op mijn 19^e ontmoette ik een vriendje die ik al gauw in vertrouwen nam over mijn eerdere seksuele ervaringen. Mijn overtuiging was inmiddels dat mannen maar één ding wilden en dat ik dat zou moeten geven. Deze jongen liet mij het tegenovergestelde zien. Hij nam mij mee naar zijn moeder, liet mij met zijn familie kennismaken en voor mij was het alsof ik de jongen uit mijn dromen was tegen gekomen. Niets was minder waar. Dit bleek een ronselaar te zijn die gebruik maakte van mijn kwetsbaarheden, mijn ADD (mijn drang naar spanning) en mijn eerdere misbruikervaring. Voor ik het wist belandde ik opnieuw in situaties van uitbuiting en geweld. Drugs, criminaliteit, prostitutie, zelfs op straat slapen en mishandelingen werden mijn leven. Na 2 jaar heb ik mij uit deze wereld weten te vechten. Helaas zochten mijn ouders en ik steun in dit gevecht bij de GGZ waar ik ‘gesloten’ kwam. Ze wisten daar niet goed wat ze met me aan moesten en gaven mij geen gepaste hulp. Er werden een hoop medicijnen in mij gestopt en de nachten bracht ik vaak door in de isoleercel. 

Gelukkig kwam Anita de Wit op mijn pad, een ervaringsdeskundige die mijn ouders hadden gevonden. Zij heeft mij ‘bevrijd’ en in haar opvang genomen, het Vlinderhuis. Daar kreeg ieder meisje een vlindernummer en voor mij werd dat Vlinder 12. In haar stichting was de vlinder een symbool. De vlinder staat voor vrijheid, dit wens je iedereen. Dit is ook de reden waarom de vlinder in mijn logo staat. Eerst ben je een rups, daarna zit je vast in een cocon, vecht je je eruit en word je een mooie vlinder. Dit lijkt ook het proces waar je als slachtoffer doorheen gaat, dat van mij bestond uit het volledig focussen op mezelf, het doorbreken van patronen incl. 4 jaar intensieve traumatherapie.